از گذشته تا کنون انسان در جستجوی فرازمینی ها بوده است. حال کشف جدیدی توسط دانشمندان صورت گرفته است که نشان می دهد پروتئینی به نام همولیتین در یک شهاب سنگ وجود دارد که می تواند بر دلایل وجود فرازمینی ها اضافه کند.
دانشمندان دانشگاه هاروارد موفق شدند همولیتین را داخل شهاب سنگی به نام اسفر ۰۸۶ (Acfer) که سال ۱۹۹۰ در نیجریه به زمین برخورد کرده بود پیدا کنند. این پروتئین آهن و لیتیوم را در دل خود جای داده و بسیار کوچک است. پروتئین یاد شده از آمینو اسید گلیسین تشکیل شده که انتهای شاخه‌ها آن، اتم‌های آهن، اکسیژن و لیتیوم قرار گرفته است. با وجود این که این تشکیلات به خوبی شناخته شده هستند، تاکنون نظیر آن‌ها روی زمین دیده نشده بود.
پروتئین همولیتین می‌تواند آخرین تکه پازلی باشد که مدعی است زندگی برای اولین بار در فضا تشکیل شده و سپس در اثر برخورد سنگ‌های فضایی به کره زمین و احتمالا سیاره‌های دیگر، راه یافته است. آمینو اسیدها به همراه شکر، مواد ارگانیک و مولوکول‌های خاص همگی در سنگ‌های فضایی یافت شده بودند و این نظریه را تا حدودی پشتیبانی می‌کردند.
با این حال پیدا کردن آمینو اسیدها در فضا یک چیز است، چینش آن‌ها به این صورت خاص، یک چیز دیگر. دانشمندان هنوز نتوانسته‌اند نحوه تشکیل پروتئین همولیتین در فضا را پیدا کنند ولی احتمال می‌دهند گلیسین روی ذرات غبار نشسته و سپس ابرهای گرم مولکولی شرایط بهینه برای تبدیل آن به زنجیره‌های پلیمر و در نهایت پروتئین را تامین کرده‌اند.
پروتئین همولیتین به تنهایی نشانه ی یک زندگی فرازمینی نیست، اما قادر است تا نحوه تشکیل زندگی روی کره زمین یا سیاره‌های دیگر را به نمایش بگذارد. گروه‌های اتمی انتهای این پروتئین همواره به عنوان جاذب‌های فوتون نوری شناخته می‌شوند که آب را به هیدروژن و اکسیژن می‌شکند. یکی از محققین این پژوهش در مورد این مضووع بیان می کند:
این مولکول کاندید خوبی برای شکست آب و تامین انرژی اولیه برای تبدیل واکنش‌های شیمیایی به بیوشیمیایی با در نظر گرفتن جرم و فاصله آن از خورشید روی سطح زمین است.
تبلیغات
با ما صفحه اول گوگل را تجربه کنید خرید بک لینک ، بک لینک