پلوتون در داخل استرالیا جا می شود

پلوتو (به انگلیسی: Pluto) یا پلوتون (به فرانسوی: Pluton) سیارهٔ کوتولهٔ کمربند کویپر در سامانهٔ خورشیدی است که در هنگام کشف آن در سال ۱۹۳۰ تا ۲۴ اوت ۲۰۰۶ نهمین سیارهٔ سامانهٔ خورشیدی به حساب آمده بود؛ اما اکنون بنا بر تعریف نوین انجمن بین المللی اخترشناسی با توجه به تعریف سیاره،«پلوتون» را یک سیارهٔ کوتوله و همچنین به عنوان نخستین نمونه از ردهٔ جدید جرم فرانپتونی نامیده است. گرچه برخی از ستاره شناسان با قراردادن پلوتو در ردۀ سیاره های کوتوله مخالف اند و همچنان آن را یک سیارۀ معمول می دانند. «پلوتو» گویش زبان انگلیسی است و در زبان فرانسه به آن «پلوتون» می گویند.

پلوتو در افسانه های روم باستان نام خدای زیرزمینی بوده و انگیزهٔ این نام گذاری فاصلهٔ بسیار دور این جرم آسمانی از خورشید بوده است. پلوتو بزرگ ترین جسم فضایی در سامانهٔ خورشیدی است که تا پیش از گذر کاوشگر فضایی نیوهورایزنز (افق های نو) از کنار آن در ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۵، ۱۱:۴۹ (UTC)، هیچ یک از ماموریت های فضایی از سوی زمین به آن نرسیده بودند.

پلوتو نساختاری از سنگ و یخ دارد و کره ای کوچک است که یک سوم ماه جرم آن است. قطر پلوتو ۲۳۷۰ کیلومتر است و این سیارهٔ کوتوله می تواند گاهی از زمین تا فاصلهٔ ۷٫۵ میلیارد کیلومتری دور باشد. چهار لکهٔ سیاه سطح پلوتو که به کمربند تیرهٔ دور استوای پلوتو متصل هستند و تقریباً به یک اندازه و به یک فاصله هستند توجه دانشمندان را به خود جلب کرده اند.

رصدهای تلسکوپ فضایی هابل چگالی پلوتو را بین ۱٫۸ تا ۲٫۱ گرم بر سانتی متر مکعب تخمین زد. احتمالاً ساختار درونی آن ۵۰ تا ۷۰ درصد از سنگ و ۳۰ تا ۵۰ درصد از یخ تشکیل شده است، قطر هسته آن ۱۷۰۰ کیلومتر (۷۰ درصد قطر کل سیاره) برآورد شده است که باعث گرمای سطوح بالایی سیاره و ایجاد اقیانوسی از آب مایع در ۱۰۰ تا ۱۸۰ کیلومتری بالای هسته می شود. جرم پلوتون برابر با ۰٫۲۴ درصد کره زمین و ابعاد بزرگترین قمر آن یعنی شارون ۷۰ درصد قطر پلوتون است.