قدرت بزرگنمایی

توان بزرگ نمودن تصویر در یک تلسکوپ .برای نمونه اگر اندازه ظاهری یک جسم نیم درجه باشد اگر با تلسکوپی که توان بزرگنمایی آن ۵۰ است به آن نگاه کنیم آنرا به اندازه ظاهری ۲۵ درجه می بینیم.درتلسکوپها با تقسیم نمودن فاصله کانونی عدسی ویا آیینه اصلی بر فاصله کانونی عدسی چشمی مورد استفاده توان بزرگنمایی تلسکوپ بدست می آید.یعنی در یک تلسکوپ با عوض کردن عدسی چشمی می توانیم به بزرگنمایی های متفاوتی دست پیداکنیم.توصیه می شود برای رصد اجرام متفاوت ٬از بزرگنمایی های مختلفی استفاده شود.از لحاظ تئوری با توجه به اندازه دهانه ورودی تلسکوپ می توان به تخمینی از حداکثر بزرگنمایی قابل استفاده دست یافت. حداکثر مقدار بزرگنمایی از لحاظ تئوری ۲ برابر قطر دهانه بر حسب میلیمتر یا ۵۰ برابر بر حسب اینچ می‌باشد. مثلاً حداکثر مقدار بزرگنمایی یک تلسکوپ با قطر آیینه ۱۵۰ میلیمتر ۳۰۰ برابر است. البته مقدار بزرگنمایی که در آن تصویر کیفیت بهتری دارد تقریباً نصف این مقدار یعنی ۱۵۰ برابر است. از یک طرف وضعیت جو اندازه‌ بزرگنمایی بیشینه را محدود می کند و از یک طرف تحلیل موجی نور.

اما آیا به راستی توان بزرگنمایی زیاد همه جا نیاز است؟
شاید در رصد گودال های ماه یا حلقه های زحل افزایش بزرگنمایی مفید باشد، اما در رصدهایی مانند جستجوی یک کهکشان کم فروغ بزرگنمایی مناسب نیست! با افزایش بزگنمایی میزان نوری که به چشم شما می رسد کاهش می یابد، تصویر کم نور و ناواضح می شود.
هر چه قطر لوله تلسکوپ شما یا «گشودگی» آن بیشتر باشد نور بیشتری گردآوری می کنید و می توانید در بزرگنمایی های بیشتر تصویر را نورانی و واضح ببینید.