گاما نرم تکرار شونده

افزایش ناگهانی کمتر از ثانیه ای در شمارش فوتونهای با انرژی ۲۰ کیلوالکترون ولت دریافتی از فضا که اولین بار در حدود ۲۷ سال پیش توسط دستگاههای کشف انفجار اشعه گاما گزارش شده است.بر خلاف انفجارات معمولی اشعه گاما، این انفجارات از یک چشمه به طور تناوبی چند بار در سال یا حتی چند بار در روز تکرار می شوند.تعداد کلی این چشمه های کشف شده در حدود ۴ می باشد که البته در مکان باقیمانده های ابر نواختر یا در نزدیکی آنها در ابر بزرگ ماژلانی واقع شده یا در کهکشان راه شیری قرار دارند.

آشکار شده است که چشمه این انفجارات در حالیکه بعضی از نشانه های انفجارات اشعه ایکس سخت را بهمراه دارند (مانند آهنگ تغییر با دوره چند ثانیه ای) به شکل ستاره های نوترونی ای باشند که به مقدار بسیار زیادی دارای خواص مغناطیسی هستند(مگنتار).تصور بر این است که انفجارات ناشی از تغییرات ناگهانی در پوسته این ستاره های نوترونی باشد. یکی از نمونه های این پدیده در ۵ مارس ۱۹۷۹ رخ داد در این تاریخ۱۲ فضاپیمایک انفجار شدید وکوتاه مدت اشعه گاما را گزارش کردند.این پرتوها به یک ابرنواختر با نام N49 در ابر بزرگ ماژلانی نسبت داده شد.شدت بالای آن موجب شکل گرفتن این عقیده شد که تطابق آن با ابرنواختر نامبرده کاملا” اتفاقی است وچشمه آن یک انفجار در فاصله بسیار نزدیکتری واز محیط بین ستاره ای است.طی سالهای بعد نیز چندین درخشش از همان ناحیه مشاهده شد.همین تکرار پذیری آنرااز دسته انفجارات مقطعی اشعه گاما متمایز نمود.

در تاریخ ۲۷ اوت سال ۱۹۹۸ میلادی نیز نمونه دیگری از این پدیده مشاهده شد.این پرتوها دارای اثرات قابل توجهی بر جو زمین بودند.اتمهای موجود در جو در لایه یونکره که معمولا” طی روز توسط اشعه خورشید یونیده می شوند ودر شب هم دوباره ترکیب می شوند طی وقوع پدیده اشعه گاما ی سال ۱۹۹۸ طی ساعات شب یونیده شدند.

انرژی فوتونها دریک تکرار کننده در منطقه نرم اشعه گاما(با توان در حدود ۱۰۰ کیلوالکترون ولت) یا منطقه اشعه ایکس سخت وکمتر از انرژی انفجارات اشعه گاما (gamma ray burst)است.