زهره (ونوس)
نگاه اجمالی
زهره یکی از سیارههایی است که میتوان آن را به آسانی در آسمان پیدا کرد. زهره گاهی ‘ستاره شام’ نامیده میشود. این سیاره درخشان بیش از هر سیاره دیگر ، به زمین نزدیک میشود و در نزدیکترین نقطه به ۴۲ میلیون کیلومتری ما میرسد. در روشنترین حالت ، پس از ماه ، درخشندهترین جرم آسمانی است. هنگام طلوع خورشید در مشرق دیده میشود و هنگام غروب خورشید در مغرب. شعاع زهره نزدیک به ۶۱۰۰ کیلومتر و چگالی آن ۵۰۱ گرم بر سانتیمتر مکعب است.
سیاره دوقلوی زمین
زهره دومین سیاره خاکی از طرف خورشید و نزدیکترین سیاره به زمین است. زهره ‘الهه عشق’ نامیده میشود و شباهت زیادی در اندازه و جرم به زمین دارد. زهره و زمین دوقلو هستند، زیرا جرم و اندازه تقریبا یکسانی دارند. با وجود این در سایر جهات به مقدار زیادی متفاوت هستند.
جو زهره
جو زمین و زهره بسیار متفاوت است. اکسیژن و نیتروژن گازهای اصلی جو زمین هستند، ولی در جو زهره ، گاز مسموم کننده دیاکسید کربن وجود دارد. در بالای جو زهره ، حتی ابرهایی از اسید سولفوریک نیز یافت میشود. یکی از ویژگیهای مهم جو زهره آن است که مانند شیشه گلخانه عمل میکند. شیشههای گلخانه ، پرتوهای پرانرژی خورشید را به درون گلخانه راه میدهند و در نتیجه خاک گرمای کافی بهدست میآورد. اما این شیشهها از خروج انرژی که بوسیله خاک و گیاهان تولید میشود، جلوگیری میکنند. از اینرو ، انرژی در گلخانه حفظ میشود و دمای آنجا بالا میرود (اثر گلخانهای).
در زهره نیز گاز چگال دیاکسید کربن تقریبا همین رفتار را دارد. حفظ شدن گرما در آن ، دمای زهره را به ۵۰۰ درجه سانتیگراد میرساند، که از دمای سطحی عطارد (نزدیکترین سیاره به خورشید) نیز بیشتر است. در جو زهره ، به قدری دیاکسید کربن وجود دارد که فشار ناشی از آن ، حدود یکصد برابر فشار جو زمین است. این فشار برابر است با فشاری که در عمق یک کیلومتری اقیانوسهای زمین وارد میشود.
حرکت ظاهری
تقریبا چرخش دایرهای (e=0.0068) مدار زهره نسبت به دایره البروج ۳.۳۹ درجه شیب دارد و دارای نیم قطر اطول ۰.۷۲۳۳ Au و دوره تناوب مداری نجومی ۲۲۴.۷۰ شبانه روز میباشد. در هر مدار زهره ، عطارد و زمین سیارههای فوقالعاده درخشانی هستند. مطالعات انتقال دوپلری راداری نشان میدهند که سیارهای با یک دوره تناوب نجومی ۲۴۳.۰۱ شبانهروز با حرکت برگشتی میچرخد و شیب صفحه مدار نسبت به استوایش فقط ۳ درجه است. چرخش این سیاره به دور محور خود ، معکوس است و یک دور آن ۲۴۳ روز زمینی طول میکشد. در حالی که در ۲۲۵ روز ، یک بار خورشید را دور میزند. روز خورشیدی در زهره برابر ۱۱۸ روز زمین است، یعنی هر سال آن دو شبانهروز طول میکشد.
فاصله متوسط از خورشید ۱۰۸/۲۰ کیلومتر
قطر استوا ۱۲۱۰۴ کیلومتر
مدت حرکت وضعی ۲۴۳/۰۱ روز زمینی
مدت حرکت انتقالی ۲۲۴/۷۰ روز زمینی
سرعت مداری ۳۵/۰۳ کیلومتر در ثانیه
دمای سطحی ۴۸۰ درجه سانتیگراد
جرم (زمین=۱) ۰/۸۱
چگالی متوسط (آب=۱) ۵/۲۵
جاذبه (زمین=۱) ۰/۹۳
تعداد قمر ۰
مشخصههای فیزیکی
فاصله زمین تا زهره را میتوان مستقیما توسط رادار اندازه گرفت، سپس شعاع فیزیکی آن را از روی قطر زاویهای بدست آورد. زهره دارای شعاع ۶۰۵۲ کیلومتر است که فقط ۵ درصد از شعاع زمین کوچکتر میباشد. زهره مانند عطارد هیچ قمر طبیعی شناخته شدهای ندارد و بنابراین تنها وقتی که یک فضاپیما از آن میگذرد، یا آنرا دور میزند، میتوان به دقت جرم آنرا محاسبه کرد. بسیاری از سفینههای فضایی که سعی داشتند در سطح زهره فرود آیند در اثر تراکم جو و گرمای زیاد آن نابود شدهاند، ولی سرانجام در ۱۹۷۵ میلادی (۱۳۵۴شمسی) دو سفینه روسی ، که شبیه به دستگاههای اکتشاف اعماق دریا بودند، نخستین عکسها را با موفقیت از سطح آن به زمین مخابره کردند. در این عکسها ، منظرهای از صخرههای تیز و نمودهای هموار دیده میشود. اندازه بیشتر صخرهها از ۳۰ تا ۶۰ سانتیمتر است.
اشکال سطحی
سطح زهره را با ارسال خاک نشینهایی برای عکسبرداری یا انتشار علامتهای راداری برای نقشهبرداری از عوارض آن میتوان مورد بررسی قرار داد. این کار اخیر فلات بلند ، آتشفشانهای غول پیکر ، حفرههای بهم فشرده و شکافهای طولانی درهها را آشکار کرده است. سرتاسر زهره کاملا مسطح به نظر میرسد. اختلافات ارتفاعات سطحی کوچکند و به استثنا تعداد کمی از نواحی مرتفع ، آنها ۲ تا ۳ کیلومتر ارتفاع دارند.
در سطح زهره اختلاف بین سطوح بلند و پست ۱۱۲ کیلومتر است. در حالی که این اختلاف برای ماه و عطارد ۴ کیلومتر و برای مریخ ۲۵ کیلومتر و برای زمین ۹ تا ۲۰ کیلومتر است. سیمای نقشهبرداری شده زهره ، در دو نیمه جنوبی و شمالی ، بطور قابل توجهی با یکدیگر اختلاف دارد. ناحیه شمال ، کوهستانی با فلاتهای مرتفع بدون آتشفشان است. در مقابل ، قسمت جنوبی ، شامل سطح نسبتا تخت آتشفشانی زمینی میباشد.
میدان مغناطیسی
یک هسته آهن _ نیکل که قسمتی از آن مایع است ، در مقایسه با زمین ، دلالت بر این دارد که بایستی زهره یک میدان مغناطیسی داشته باشد. چون زهره ۴۳ مرتبه آهستهتر از زمین میچرخد، انتظار داریم که دیناموی ذاتی آن ضعیفتر و شدت میدان مغناطیسی آن کمتر از زمین باشد، اما تا به امروز هیچ وسیلهای هیچگونه میدان مغناطیسیای را آشکار نکرده است. اگر میدان مغناطیسی وجود داشته باشد، اندازهگیریها دلالت میکنند که بایستی حداقل ۱۴-۱۰ برابر میدان مغناطیسی زمین باشد، اما این مقدار خیلی ضعیفتر از میدان مغناطیسی است که از یک مدل دیناموی ساده انتظار میرود.
یک توضیح ممکن آن است که: میدانیم که میدان مغناطیسی ضرورتا صفر است. بنابراین ، ممکن است وضعیت کنونی زهره نیز چنین باشد (معکوس شدن اخیر قطبهای زمین تقریبا هر یک میلیون سال یا در آن حدود اتفاق افتاده است).
تصویری از سطح سیاره زهره
تحول سطح
پوسته زهره همانطور که تحت تاثیر ظهور درههای تنگ و عمیق ، جایی که صفحات کمی جدا شدهاند و نیز جلگههای کوهستانی مرتفع ، محلی که صفحات باهم تصادم کردهاند، قرار گرفته است. این صفحات مقداری جابهجاییهای سطحی نیز دارند. ناحیه حفرهای پراکنده شده زمینی بر این دلالت دارد که حرکات صفحات سطحی یک فرآیند گسترده سیارهای نبودهاند. در صورتیکه ، بر روی زمین این چنین بوده است.
تاریخ اولیه زهره (دیرتر از چهار میلیارد سال قبل) بایستی از تاریخ زمین پیروی کرده باشد، زیرا این دو سیاره ، چگالی ، جرم و اندازههای مشابهی دارند. حدس میزنیم که زهره در حدود ۴.۶ میلیارد سال قبل با سایر سیارات خاکی شکل گرفته باشد. لایههای داخلی زهره ، همانطور که برای زمین اتفاق افتاده است، به سبب گرمای داخلی تشکیل شدهاند.
رصد زهره
فضاپیماها توانستهاند با استفاده از رادار ، نقشه ۹۸ درصد سطح سیاره زهره را ترسیم کنند. روی هم رفته ، سطح زهره صافتر از سطح زمین است و صحراهای داغ و دشتهای وسیع آتشفشانی حدود دو سوم سیاره را پوشاندهاند. نواحی فلاتی متعددی نیز به ارتفاع چند کیلومتر در دشتها وجود دارند. ناحیه کوهستانی ماکسول مونته با ارتفاعی حدود ۱۱ کیلومتر (۶.۸ مایل) بیش از حد متوسط ارتفاع ، مرتفعترین نقطه سیاره زهره است. آتشفشانها در تمام سطح سیاره پراکنده شدهاند که وسعت بعضیها به ۱۶۰ کیلومتر (۱۰ مایل) میرسد.
اگر از بالای قطب شمال نگاه کنیم خواهیم دید که اکثر سیارات و قمرهای منظومه شمسی به دور محور خود چرخیده و در جهت عکس عقربههای ساعت به دور خورشید در حال گردشند. اما جهت چرخش سیاره زهره برخلاف سایر سیارات ، در جهت عقربههای ساعت است. دلیل قطعی این امر هنوز مشخص نیست، اما به نظر بعضی ستاره شناسان جهت چرخش سیاره زهره نیز زمانی مانند سایر سیارات بوده ، اما بر اثر تصادم با یک سیاره یا سیارک دیگر ، این جهت معکوس شده است.
روند شبیه سازی سایر سیارات به زمین ، زمین سازی نامیده میشود. به نظر بعضی دانشمندان این روند میتواند با کاشت هاگهای گیاهی در جو سیاره زهره شروع شود. در مورد اینکه یک موجود زمینی بتواند در دمای سیاره زهره زنده بماند تردید وجود دارد. ولی فرض بر این است که هاگهای دیاکسید کربن موجود در جو زهره را جذب کرده، از طریق فتوسنتز اکسیژن آزاد خواهند کرد. این کار منجر به زنجیرهای از حوادث شده و احتمالاً شرایط حیاتی مناسبتری از آنچه که ما از آن مطلع هستیم بوجود خواهد آورد.
تبلیغات
با ما صفحه اول گوگل را تجربه کنید خرید بک لینک ، بک لینک