زمان خورشیدی ظاهری

زمانی است که بر اساس جابه‌جایی خورشید در روز سنجیده می‌شود؛ ازآنجاکه سرعت جابه‌جایی ظاهری خورشید در آسمان به دلیل انحراف محور چرخش زمین و بیضوی بودن دور زمین ثابت نیست، این زمان با زمان خورشیدی متوسط کمی اختلاف دارد.[۲] زمان خورشیدی ظاهری یا حقیقی را می‌توان با حرکت خورشید اندازه گرفت. پایه این اندازه‌گیری، فاصله زمانی‌ست که خورشید در یک روز دارد. این فاصله زمانی را می‌توان با ساعت خورشیدی یا فاصله بین دو نیم روز بدست آورد.

طول روز در زمان خورشیدی ظاهری ثابت نیست و حداکثر ممکنست تا نیم دقیقه با ۲۴ ساعت متفاوت شود و حداکثر ممکنست تا ۱۶ و نیم دقیقه نسبت به زمان میانگین در فصل‌های مختلف تفاضل پیدا کند (برای نمونه تفاضل روزانه زمان نیمروز حقیقی (ظهر) با نیمروز استاندارد یعنی ساعت ۱۲). این اختلاف به دو دلیل رخ می‌دهد:

از آنجا که مسیر گردش زمین بدور خورشید بیضی است نه دایره، در فصل‌های مختلف طول روز متفاوت است و هنگامی که زمین به خورشید نزدیکتر است (حضیض) تندتر و زمانی که از آن دور است (اوج) کندتر حرکت می‌کند.
بدلیل انحراف محور زمین نسبت به استوا، سرعت حرکت ظاهری سالانه خورشید روی دائرهالبروج یکنواخت نخواهد بود. از این رو در هنگام اعتدال بهاری (اول نوروز) و اعتدال پائیزی (آغاز مهرگان)، بدلیل موازی بودن مدار ظاهری خورشید با استوا، کندتر از سرعت میانگین حرکت می‌کند و در روز نخست زمستان و تابستان، بدلیل حداکثر تفاوت مداری خورشید با استوا سرعتش بیشتر از میانگین خواهد بود.

تفاضل ساعت رسمی با حقیقی در چهار روز ۲۶ فروردین، ۲۳ خرداد، ۱۰ شهریور، ۴ دی ماه صفر می‌شود. و حداکثر تفاضل فصلی در ۲۴ اردیبهشت ۳ دقیقه و ۴۲ ثانیه منفی، در ۴ مرداد ۶ دقیقه و ۳۰ ثانیه مثبت، در ۱۲ آبان ۱۶ دقیقه و ۲۵ ثانیه منفی و در ۲۲ بهمن ۱۴ دقیقه و ۱۶ ثانیه مثبت است.[۳]

در چهار روز اول ساعت رسمی و حقیقی در یک لحظه کاملاً منطبق می‌شوند و در کل روز حداکثر نیم دقیقه تفاضل دارند. در چهار روز دوم حداکثر یا حداقل تفاضل انطباق دارند در عین حال در خلال روز حرکت ظاهری خورشید سرعت متوسط پیدا می‌کند و روز (با تقریب ۱ ثانیه) ۲۴ ساعت می‌باشد. روز خورشیدی نسبت به ۲۴ ساعت حداقل اول فروردین ۱۸ ثانیه و اول مهر ۲۱ ثانیه کمتر و حداکثر اول تابستان ۱۳ ثانیه و اول زمستان ۳۰ ثانیه بیشتر است.