باد ستاره ای

جریانی از ذرات باردار بیشتر از جنس پروتون و الکترون که بطور پیوسته از سطح ستاره ها ازجمله خورشید خودمان به فضا پرتاب می شوند.ستارگان جوان که در مرحله ورود به رشته اصلی هستند دارای باد ستاره ای قوی هستند که شدت آن حتی به هزاران برابر شدت باد خورشیدی می رسد.این ذرات باابرهای گازی اطراف ستاره برهمکنش کرده وآنها را یونیده می کنند در نتیجه امواج شوکی در محیط بین ستاره ای ایجاد می کنند.ستارگان پرجرم در حالیکه در رشته اصلی بسر می برند کسر بزرگی از جرمشان را بدین طریق از دست می دهند.یک ستاره با جرم حدود ۱۲۰ برابر جرم خورشید( در زمان تولد) می تواند تا۵۰ برابر جرم خورشید را در زمانی که در رشته اصلی بسر می برد ماده از دست بدهد.یک ستاره با جرم ۶۰ برابر خورشید در زمان تولد می تواند تا ۱۲ برابر جرم خورشیدماده از دست بدهدو ستارگان پیر که در حال طی مسیر رشته اصلی به سوی غول سرخ شدن هستند نیز دارای باد شدید ستاره ای می باشند.