مشاهده فوارهای از ماده در برخورد دو ستاره مُرده
گروهی از ستارهشناسان دانشگاه وارویک، در شهر کاوِنتریِ انگلستان، توانستند به رصد دوبارۀ رویدادی بپردازند که بیش از صد روز برای بیرون آمدن آن از ورای تابش شدید خورشید صبر کرده بودند. این رویداد نخستین نمونۀ تأییدشده از ادغام ستارههای نوترونی بود. نتیجۀ انتظار آنان، نخستین مشاهدۀ تأییدشده از فوارهای از مواد بود که ۱۱۰ روز پس از اولین رصد رویدادِ ادغام همچنان از آن به بیرون فوران میکرد. مشاهدۀ ستارهشناسان پیشبینی مهمی را دربارۀ رویدادهای بعد از ادغام ستارۀ نوترونی تأیید میکند.
ادغام ستارۀ نوترونی دوتاییِ GW170817 در فاصلۀ ۱۳۰ میلیون سال نوری از ما در کهکشان NGC4993 رخ داده است. این رخداد در مرداد ۱۳۹۶/آگوست ۲۰۱۷ با آشکارساز لایگو یا همان رصدخانۀ موج گرانشی با تداخلسنج لیزری و همچنین با مشاهدۀ فورانهای پرتو گاما تشخیص داده شد. سپس نخستین ادغام ستارۀ نوترونی رخ داد که آن را اخترشناسیِ نور مرئی نیز تأیید میکرد.
ستارۀ ادغام شده بعد از چند هفته از پشت خورشید عبور کرد و خورشید آن را از دید ستارهشناسان پنهان کرد. این ستاره صد روز پس از ادغام، از تابش خیرهکنندۀ خورشید بیرون آمد. در این لحظه، گروه پژوهشی توانست ستاره را با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل مشاهده کند. این مشاهده در حالی بود که ستاره تقریباً در جهت ما شروع به گسیل باریکهای از نور شدید کرده بود. طبق گفتۀ سرگروه این پژوهشها، در ابتدا نوری مرئی دیده میشد که با فروپاشی رادیواکتیوِ عناصر سنگین به وجود آمده بود. وی افزود، اکنون با گذشت بیش از صد روز، این تابش از بین رفته اما نورِ فوارۀ باریکی از ماده دیده میشود که در زاویهای به سمت ما با سرعت تقریباً برابر با سرعت نور به بیرون رانده میشود. این کاملاً با دیدگاه برخی که معتقدند این مواد به صورت فوران در همۀ جهتها ظاهر میشوند متفاوت است.
از نظر پژوهشگران اگر به این باریکه مستقیم نگاه میشد، امکان داشت فوران شدید پرتو گاما مشاهده شود. به عبارتی، این احتمال وجود دارد که هر ستارۀ نوترونی ادغام شده فوران پرتو گاما تولید میکند؛ اما فقط کسر کوچکی از آنها مشاهده میشود، چون کمتر اتفاق میافتد که در راستای دید ما باشد. استفاده از امواج گرانشی روشی کاملاً جدید برای پیدا کردن این نوع رویدادهاست و ممکن است متداولتر از آن چیزی باشند که دانشمندان فکر میکنند.
پژوهشگران میگویند، این نوع حوادث آشکار کنندۀ ساختار فوارههایی از ماده هستند که با سرعتی نزدیک به سرعت نور منتشر میشوند. رفتار تابش این فورانها، چگونه روشن شدن و محو شدن آنها میتواند برای تعیین سرعت مواد فواره استفاده شود. آنها همچنین معتقدند که با روشن شدن پستاب، عمق بیشتری را از ساختار فوران میبینند و سریعترین اجزاء آن را مشاهده میکنند. این کمک خواهد کرد تا دانشمندان درکی از چگونگی شکلگیری این دست فورانهای ماده و شتاب گرفتن فوقالعادۀ آنها تا سرعتهای نزدیک نور پیدا کنند.
تبلیغات
با ما صفحه اول گوگل را تجربه کنید خرید بک لینک ، بک لینک