کهکشان راه شیری چند ستاره و سیاره دارد؟
سیاره زمین و سیاره های دیگر که مجاور آن هستند، در منظومه ای با نام منظومه شمسی قرار گرفته اند. خورشید در مرکز منظومه شمسی قرار دارد و سیاره های دیگر که شامل زیمن هم می شوند، به دور آن می چرخند. این سیارات به ترتیب عبارت اند از: عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس، نپتون و پلوتون.
منظومه شمسی ما، جزیی از کهکشانی بزرگ به نام کهکشان راه شیری است.
منظومه شمسی و میلیاردها ستاره و سیاره دیگر در این کهکشان قرار گرفته اند. کهکشان راه شیری، از نظر ظاهری شبیه رشته ای مارپیچ است. مرکز این کهکشان حدود ۲۶۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و دسته کم یک سیاه چاله در آن وجود دارد.
مورخان بر این باورند که شکل گیری کهکشان راه شیری چیزی در حدود ۱۲ میلیارد سال پیش آغاز شده است.
در رابطه با اینکه کهکشان در واقع به چه معناست و کهکشان راه شری چه ویزگی هایی دارد در ادامه صحبت خواهیم کرد و به این سوالات پاسخ می دهیم که این کهکشان راه شیری چند ستاره و چند سیاره دارد.
تا انتهای مطلب همراه ما باشید.
کهکشان چیست؟
به تعداد زیادی از ستارگان به همراه گازها و گرد و غبار که به وسیله نیروی جاذبه به هم وصل شده‌اند، کهکشان می‌گویند. منظومه شمسی ما در کهکشان راه شیری واقع است، یک کهکشان مارپیچی که عضوی از یک گروه کهکشانی به نام گروه محلی است.
چند کهکشان وجود دارد؟
میلیاردها کهکشان در عالم وجود دارند، اما از کهکشان ما تنها سه کهکشان ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک و کهکشان آندرومدا بدون تلسکوپ قابل مشاهده هستند. ابرهای بزرگ و کوچک ماژلانی حدود ۱۶۰,۰۰۰ سال نوری از ما فاصله دارند و به عنوان ماهواره‌های راه شیری شناخته می‌شوند. این دو کهکشان را می‌توان از نیمکره جنوبی به خوبی مشاهده کرد.
وچکترین کهکشان‌ها می‌توانند چند صد هزار ستاره داشته باشند و طول آن‌ها چندین هزار سال نوری باشد، در حالی که بزرگترین کهکشان‌ها دارای تریلیون‌ها ستاره هستند و ممکن است طول آن‌ها صدها هزار سال نوری باشد. کهکشان‌ها می‌توانند در گروه‌های کوچک و یا در خوشه‌های بزرگ یافت شوند. همچنین یافتن ستارگان در فضای بین کهکشان‌ها بسیار نادر است.
کهکشان‌ها گاه با یکدیگر نیز برخورد می‌کنند که نتایج جالبی به همراه دارد. این برخوردها علاوه بر تغییر شکل کهکشان‌هایی که به هم برخورد می‌کنند، می‌تواند باعث شکل‌گیری ستارگان جدید نیز شود. با این حال، در زمان برخورد کهکشان‌ها به دلیل فواصل زیاد بین آن‌ها ستارگان با یکدیگر برخورد نمی‌کنند.
کهکشان‌ها چگونه دسته‌بندی می‌شوند؟
کهکشان‌ها بر اساس شکل ظاهری‌شان دسته‌بندی می‌شوند. به صورت کلی می‌توان کهکشان‌ها را به سه دسته کلی بیضوی، مارپیچی و نامنظم تقسیم‌بندی کرد.
آشنا‌ترین نوع کهکشان، کهکشان مارپیچی است. این کهکشان‌ها دارای یک شکل مشخص با بازوهای مارپیچ در یک دیسک نسبتاً مسطح و یک برآمدگی مرکزی هستند. تراکم بالایی از ستارگان در برآمدگی وجود دارد. بازوها و برآمدگی توسط هاله‌ای ضعیف از ستاره‌ها احاطه شده‌اند. برآمدگی و هاله بیشتر شامل ستارگان قدیمی و بازوهای مارپیچی حاوی گاز، گرد و غبار و ستاره‌های جوان‌تر هستند. کهکشان راه شیری ما یک کهکشان مارپیچی است.
همانطور که از نام کهکشان‌های بیضوی پیدا است، این کهکشان‌ها گرد یا بیضی هستند و ستارگان نسبتاً به صورت یکنواخت در سراسر آن‌ها توزیع می‌شوند. این دسته از کهکشان‌ها نیز همانند کهکشان‌های مارپیچی دارای برآمدگی و هاله می‌باشند، اما دیسک صاف ستاره‌ای ندارند. ستارگان کهکشان بیضوی معمولاً ستارگان پیرتر هستند.
کهکشان‌های نامنظم شکل و ساختار مشخصی ندارند. آن‌ها اغلب از نظر ظاهری نامنظم و بدون برآمدگی یا بازوهای مارپیچی هستند. شکل و جهت‌گیری مختلف کهکشان‌ها نتیجه‌ای از تاریخ آن‌ها است که ممکن است شامل تعامل با دیگر کهکشان‌ها نیز باشد.
کهکشان راه شیری چیست؟
کهکشان راه شیری در اصل نوعی کهکشانی مارپیچی است که میلیاردها ستاره، سیاره و البته سیاه چاله را در خود جای داده است؛ خورشید به عنوان یک ستاره و تمام سیارات اطراف آن، از جمله سیاره‌ای که ما روی آن زندگی می‌کنیم، یعنی سیاره زمین، بخشی از کهکشان معروف راه شیری هستند.
درون مرکز کهکشان راه شیری یک سیاه‌چاله واقع شده که اندازه آن میلیاردها برابر خورشید است. محققین اعتقاد دارند که این سیاه‌چاله
(نام سیاه‌چاله کهکشان راه شیری) در ابتدا کوچکتر بوده، اما بلعیدن مقدار زیاد گرد و غبار و گاز آن را به یک غول تبدیل کرده است. به علاوه این ابَرسیاه‌چاله هر ستاره‌ای که بتواند به سمت خود بکشد می‌بلعد. اگرچه سیاه‌چاله‌ها را نمی‌توان به صورت مستقیم مشاهده کرد، ولی دانشمندان می‌توانند اثر گرانشی این اجسام را با تغییر مسیر مواد اطراف آن‌ها بررسی کنند. تصور می‌شود که بیشتر کهکشان‌ها یک سیاه‌چاله در قلب خود دارند.
برآمدگی و بازوها مشخص‌ترین اجزای کهکشان راه شیری هستند، اما این کهکشان قسمت‌های دیگری مانند هاله‌ای کروی از گاز داغ، ستاره‌های قدیمی و خوشه‌های کروی نیز دارد. اگر چه هاله صدها هزار سال نوری امتداد دارد، اما فقط در حدود دو درصد ستاره‌های موجود در دیسک را در بر می‌گیرد. تخمین‌ها نشان می‌دهد ۹۰ درصد از جرم کهکشان را ماده تاریک تشکیل می‌دهد.
کهکشان راه شیری چند ستاره دارد؟
طبق برآورد فعلی دانشمندان، کهکشان راه شیری حدود ۱۰۰ میلیارد تا ۴۰۰ میلیارد ستاره دارد.
کهکشان راه شیری چند سیاره دارد؟
تعداد سیارات کهکشان راه شیری نیز ۱۰۰ میلیارد تا ۴۰۰ میلیارد برآورد شده است.
اطلاعات بیشتر
- کهکشان راه شیری در ابتدای آفرینش عالم و اندکی پس از مهبانگ از نواحی متراکمی تشکیل شده بود. اولین ستاره‌هایی که در کهکشان راه شیری تشکیل شدند در خوشه‌های کروی بودند که هنوز هم هستند. آن‌ها در زمره قدیمی‌ترین ستاره‌هایی هستند که در ناحیه کهکشان راه شیری آفریده شده‌اند.
- کهکشان راه شیری از ادغام تدریجی چند کهکشان پدید آمده است. لذا برخی از ستاره‌های کهکشان‌های دیگر نیز به‌مرور جذب آن شده است.
- کهکشان راه شیری با سرعت ۵۵۲ کیلومتر در ثانیه در فضا حرکت می‌کند.
- هسته مرکزی کهکشان راه شیری حاوی سیاه‌چاله بسیار بزرگی است که *Sagittarius A نام دارد. وسعت سیاه‌چاله چنان است که می‌توان حدودا جرمی به بزرگی ۴.۳ میلیون خورشید را در آن جای دارد.
- ستاره‌ها، گازها و غبارهای کهکشان راه شیری همگی با سرعت حدود ۲۲۰ کیلومتر در ثانیه دور مرگز کهکشان در گردشند. همه ستاره‌ها اعم از ستاره‌های دور و نزدیک با همین سرعت یکسان به دور مرکز کهکشان می‌چرخند.
- کهکشان راه شیری حدود ۵ میلیون سال بعد با کهکشان آندرومدا برخورد خواهد کرد. برخی ستاره‌شناسان این دو کهکشان را سامانه دوتایی مارپیچ‌های غول‌آسا (binary system of giant spirals) می‌نامند.
درباره نویسنده
تبلیغات
با ما صفحه اول گوگل را تجربه کنید خرید بک لینک ، بک لینک