کانالهای مریخی

شبکه ای فرضی از خطوط سیاه بر سطح سیاره مریخ که توسط بعضی رصدکنندگان از سالهای ۱۸۷۰ تا اوائل قرن بیستم گزارش می شدند. در سال ۱۸۷۷ گیووانی شیاپارلی خطوطی بسیار باریک در نقشه های خوداز سطح مریخ ترسیم نمود وآنهارا canali نامید که در زبان ایتالیایی به معنای کانل می باشد.زمانی که این نقشه ها واخبار مربوطه به زبان انگلیسی ترجمه شد عنوان کانال برای آنهاانتخاب شد که فکر یک سازه مصنوعی را در ذهن القاءمی کرد وهمین موجب بوجود آمدن جنجال کانالهای مریخی شد. یکی از طرفداران سر سخت نظریه کانالها پرسیوال لاول نام داشت. او در خانواده ثروتمند و با نفوذی در شهر بستون آمریکا متولد شده بود و خواهرش یک شاعر محترم و معروفی بود. لاول در سال ۱۸۸۰ میلادی دریافت که شیپارلی بینایی خود را از دست داده است. از آن پس او نقش یک نظریه پرداز پیشرو را در زمینه کانالهای مریخ به عهده گرفت. لاول و دوستانش هزینه ساختن رصدخانه ای را تقبل کردند و آن را به مطالعه مریخ اختصاص دادند. رصدخانه لاول در فلاگ استاف ایالت آریزونا به بهترین تلسکوپ انعکاسی ۶۱ سانتیمتری آن زمان مجهز شد.

در اواخر قرن نوزدهم میلادی تعداد کانالهای لاول چهار برابر کانالهایی بود که توسط شیا پارلی ترسیم شده بود. او این کانالها را به صورت یک شبکه به کل سیاره مریخ گسترش داد.

لاول اعتقاد داشت که این کانالها توسط یک تمدن پیشرفته ساخته شده است.

تنها زمانی که سفینه مارینر به ارسال تصاویر واقعی آنها پرداخت مسئله کانال ها حل شد وهمه متقاعد شدند که آنها عارضه هایی طبیعی هستند.اکنون مشخص شده که آنچه که بعضی از رصدکنندگان گزارش می کرده اند ناشی ازکوچک بودن قرص مریخ, کیفیت پایین دستگاههای رصدی وتفسیر اشتباه مغزی بوده است.