پراکندگی برخوردهای آذرگوی‌ها با زمین
نقشه جدیدی که محققان سازمان فضایی امریکا، ناسا، تهیه کرده‌اند، پراکندگی آذرگوی‌هایی را نشان می‌دهد که از سال ۱۳۷۳ (۱۹۹۴) تا سال ۱۳۹۲ (۲۰۱۳) به جو زمین در نقاط مختلف برخورد کرده‌اند. آذرگوی‌ها جرقه‌هایی هستند که هنگام برخورد کردن و متلاشی شدن سیارک‌ها با جو زمین به وجود می‌آیند. این نقشه نشان می‌دهد که به طور میانگین هر ماه دو برخورد وجود دارد.
لیندی جانسون (Lindley Johnson)، مدیر اجرایی برنامه رصد اجرام نزدیک به زمین (Near-Earth Objects) می‌گوید: «اکنون ما می‌دانیم که جو زمین نقش مهمی در حفاظت از زمین در مقابل این سیارک‌های بسیار کوچک ایفا می‌کند.»
این آذرگوی‌ها در واقع همان شهاب‌هایی هستند که در جو زمین می‌سوزند و به روشنی سیاره زهره در آسمان دیده می‌شوند. دانشمندان نقشه بسیار کاملی از این اجرام تهیه کرده‌اند که تاکنون کامل‌ترین نقشه از داده‌های اجرام نزدیک به زمین (NEO) بوده است. با این وجود باز هم شامل تک‌تک آذرگوی‌هایی که به زمین خورده‌اند نمی‌شود و بنابراین تعداد واقعی این آذرگوی‌ها بیشتر از ۵۵۶ است. این نقشه علاوه بر تعداد آذرگوی‌ها، انرژی آن‌ها را نیز نشان می‌دهد. پرقدرت‌ترین آذرگویی که تا به حال دیده شده است مربوط به انفجار شهاب‌سنگ روسیه در بهمن ۹۲ است، که یک سنگ ۲۰ متری در یکی از شهرهای روسیه به زمین برخورد کرد و باعث زخمی شدن حدود ۱۲۰۰ نفر شد. این انفجار انرژی برابر ۵۰۰ کیلوتن تی ان تی داشت.
چیزی حدود ۲۵۰۰۰ از این اجرام نزدیک به زمین (NEO) با قطر حداقل ۱۴۰ متر باید اطراف زمین وجود داشته باشد، بسیاری هم هنوز ناشناخته در حال گشت زدن اطراف زمین هستند. این اجرام در صورت برخورد به زمین می‌توانند بسیار مخرب باشند، اما تاکنون هیچ‌کدام به عنوان خطر جدی برای زمین پیش‌بینی نشده‌اند. در واقع دانشمندان فقط ۱۱۶۰۰ جرم را شناسایی کرده‌اند که به نسبت اجرام موجود تنها تعدادی در میلیون‌ها جرم سرگردان اطراف زمین است. بسیاری از این اجرام هم آن‌قدر کوچک هستند که پس از برخورد به زمین تنها از بین می‌روند و نور کمی از آن‌ها دیده می‌شود.
درباره نویسنده
تبلیغات
با ما صفحه اول گوگل را تجربه کنید خرید بک لینک ، بک لینک