اجزای تشکیل دهنده ی جهان

حتما تا به حال پیش اومده که توی فکر بریم که جهان ما چقدر بزرگه؟ یا این که آخر دنیا کجاست ؟ ویا فاصله دور ترین ستاره از زمین چقدره ؟ این موضوع یه موضوعیه که آدم هرقدر بهش فکر بکنه باز هم جای فکر کردن داره و همیشه یه ابهاماتی واسمون به جا می ذاره. مثلا خود من بچگیام فکر میکردم دلیل این که ستاره ها چشمک می زنن اینه که کلی سیاره و ستاره و سفینه و موجودات فضای همش دارن از جلوی این ستاره ها رد میشن و به این خاطره که ستاره ها چشمک می زنن!!! ولی دیگه امروز میدونم که دلیلش این نیست. راستی شما می دونین که ستاره ها چرا چشمک می زنند ؟ ok میکم دلیلش : “‌ به خاطر شکسته نور در لایه های مختلف جو هست. یعنی وقتی جو ناپایدار باشه نور در لحظات مختلف خط سیر های متفاوتی داره و گاهی نور ستاره به چشم ما می رسه و گاهی نمی رسه. اما این همه ی مطلب نیست چرا که برای نور سیاره ها هم همین اتفاق میفته اما سیارات چشمک نمی زنند. تفاوت ستاره و سیاره اینجاست که ستاره یک چشمه ی نقطه ای ولی سیاره یک چشمه ی گسترده است. یعنی اگر به خاطر ناپایداری جو نور یک نقطه از سیاره به چشم ما نرسه نور قسمت دیگه می رسه و این باعث میشه که سیاره چشمک نزنه، اما ستاره فقط یک نقطه است که یا ما ان رو می بینیم و یا نمی بینیم. ” .
حالا بگذریم امروزم به خاطر این که زیادی رفته بودم تو فاز فضا و کهکشان و ستاره و این حرفا این مطلبو واستون فرستادم هوا…
مهمترین اجزای تشکیل دهنده ی جهان عبارتند از :
۱- ستارگان : ستارگان اجرام تقریباً کروی بزرگی هستند که از دمای سطحی چند هزار درجه تا دمای مرکزی چند میلیون درجه بر خوردارند.و بواسطه ی نور حاصل از تبدیلات هسته ای می درخشند.ماده ی تشکیل دهنده ی انها بواسطه ی دمای زیاد، بصورت عام گازند که از چگالی و فشار بالایی بر خوردارند. ستارگان ضمن بر خورداری از حرکت دورانی و انتقالی ف در آسمان ثابت به نظر می رسند. و این به واسطه ی فاصله ی عظیمی است که با زمین دارند. ستارگان به تعداد بیلیونها بیلیون در جهان وجود دارند و در هر قسمتی از آسمان دیده می شوند.نور ستارگان از نظر رنگ و درخشندگی متغیر اسست و به اصطلاح چشمک می زنند .ستارگان حتی در بزرگترین تلسکوپها نیز به صورت نقاط نورانی دیده می شوند.
۲- سیارات :اجرام تقریباً کروی جامد و نسبتاً سرد ی هستندکه به دور خورشید دوران دارند و در اثر بازتاب نور خورشید قابل دیدن هستند.با چشم برهنه ( بدون تلسکوپ) پنج سیاره ( عطارد – زهره مریخ- مشتری وزحل) را می توان هر چند وقت یکبار مشاهده کرد اما رؤیت سه سیاره ی دیگر منظومه ی شمسی تنها با تلسکوپ میسر است. نور سیارات از نظر رنگ و روشنی ثابت است و در تلسکوپ (بسته به بزرگنمایی و موقعیت سیاره )یک سیاره به صورت قرص نورانی دیده می شود . سیارات در آسمان سیر می کنند و هر زمان نزدیک ستاره ی قرار دارندکه به دور آن در حال دوران هستند. سیارات منظومه شمسی را می توان تنها در منطقه ی دایره البروج مشاهده کرد.
۳- سحابی ها :توده های ابر مانند و وسیعی از غبار و گازهای بسیار رقیق و با دمای کم هستند که تنها در اثر نور ستارگان مجاور دیده می شوند.البته بر خی از سحابی ها نیز تاریکند و مانع دیدن ستارگانی که در پشت آنها قرار دارند می شوند.در تلسکوپ سحابی های روشن همچون توده ای محو و ابر مانند مشاهده می شوند.
۴- سیارکها :سیارکها اجرام جامد و کوچک با شکلهای نا منظمند که به دور خورشید می گردند و تفاوت مهم آنان با سیارات در اندازه ی آنها است بطوریکه بزرگترین سیارک شناخته شده ( سرس ceres ) قطری حدود ۸۰۰ کیلومتر دارد. با یک تلسکوپ بزرگ می توان بیش از ۱۰۰,۰۰۰ سیارک مشاهده کرد . سیارکها با بازتاب نور خورشید دیده می شوند و بنا بر درخشندگی کم تنها با تلسکوپ قابل رؤیت هستند.
۵- قمر ها : قمرها اجرامی هستند که با دوره ی تناوبی خاصی به دور سیارات در حال گردش هستند . شش سیاره منظومه شمسی هر یک دارای یک یا چند قمر ( ماه) می باشند. زمین دارای یک ماه و مریخ دارای دو ماه و مشتری دارای شانزده قمر است .
۶- ستارگان دنباله دار :اجرامی متشکل از یک کره ی نورانی (از جنس یخ و سنگ و مواد دیگر )و یک دنباله ی رقیق استوانه ای مانندبه نام گیسو(از جنس ذرات غبارو گاز) هستند که گهگاه در مسیری خاص و با سرعت صدها کیلومتر در ثانیه ظاهر می شوند برخی از آنها با چشم برهنه قابل دیدن هستند اما اکثریت آنها از درخشندگی کمی برخوردارند و با چشم برهنه دیده نمی شوند. مدار برخی از آنها ( حدود ۲۵۹ عدد) بسته است و پیوسته مسیر واحدی را می پیمایند مانند ستاره ی دنباله دار هالی که هر چند سال یکبار از نزدیک زمین عبور می کند. در حالی که مدار حدود ۳۶۸ دنباله دار شناخته شده ی دیگر باز است( سهموی یا هذلولی ) که به احتمال زیاد از فضای خارج می آیند و از نزدیکی زمین عبور کرده و برای همیشه دور می شوند.
۷- شهاب ها : اجرام جامد ریزی هستند که در فضا حرکت می کنند و گهگاه گروهی از آنها جذب زمین می شوند و در اثر حرکت در میان جو زمین و وجود اصطکاک گرمای زیاد تولید می شودکه شهاب را می سوزاندو غبار حاصل از ان هر سال صدها تن بر سطح زمین می نشیند.در مواردی نادر یک شهاب بزرگ قبل از تحلیل کانل به زمین اصابت می کند. پدیده ی نوری چند ثانیه ای در آسمان شب حاصل از ورود سریع شهاب به جو زمین و ایجاد گرما و نور حاصل از اصطکاک است.
-آنچه که در آسمان با چشم برهنه می توان دید.
در شبی صاف و بدون گردو غبار و دور از نور چراغهای مجاور می توان اجرام زیر را با چشم برهنه دید. ۱) حدود ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰ ستاره در هر نیمکره ی آسمان ۲) چند سیارک که با سرعت خاص خود در میان ستارگان حرکت می کنند. ۳) پنج تا ده شهاب در هر ساعت ۴) ستارگان دنباله دار پر نور که یکی دو بار در طول عمر آدمی دیده می شود. ۵) سحابیها مانند سحابی روشن و بزرگ صورت فلکی جبار و یا سحابی تاریک به نام سر اسب باز هم در صورت فلکی جبار ۶) را ه کهکشان یا راه کهکشان شیری ، به صورت کمر بندی نامنظم بر سطح کره ی آسمان که نور آن محصول تابش مرکب میلیاردها ستاره است. ۷) کهکشان های دیگر مانند کهکشان امرأه المسلسله که از نیمکره ی شمالی قابل رؤیت است و دو کهکشان معروف به ابر های ماژلانی که از نیمکره ی جنوبی قابل رؤیت است
منبع : راسخون