نوار تاریک یونوسفر مشتری معمای استوای مغناطیسی این سیاره را حل کرد!

کشف نواری تاریک از تابش یون‌های هیدروژن که به دور مشتری حلقه زده‌ است تفکر پیشین دربارۀ استوای مغناطیسی این سیارۀ غول‌پیکر را از بین برد. گروهی از دانشمندان نواری از تابش‌های ضعیف‌تر H_۳⁺ را نزدیک استوای مشتری با استفاده از NSFCam (ابزاری در تلسکوپ فروسرخ ناسا) شناسایی کردند که اولین مدرک برهم‌کنش موضعی یونوسفر با میدان مغناطیسی مشتری است.

در گذشته، به منظور یافتن شفق قطبی، بررسی یونوسفر مشتری تقریباً روی قطب‌های این سیاره متمرکز شده بود. طبق این مشاهدات، یونوسفر مشتری یکنواخت به نظر می‌رسید. در آخرین بررسی، تمام یونوسفر بررسی شد و دانشمندان به این نتیجه رسیدند که یونوسفر مشتری بسیار پیچیده است.

یونوسفر بخش یونیزه شدۀ جو فوقانی مشتری است. برخورد بین فوتوالکترون‌ها و H_۲ در یونوسفر منبع تولید یون‌های H_۳⁺ است. از آنجا که الکترون‌ها در طول خطوط میدان مغناطیسی حرکت می‌کنند، وقتی فوتوالکترون‌ها به ارتفاعات پایین‌تر جابه‌جا می‌شوند بر اثر میدان مغناطیسی به عرض‌های جغرافیایی بالاتر از استوای مغناطیسی منحرف شده و نوار تولید H_۳⁺ ضعیف‌تر را از خود بر جای می‌گذارند.

دانشمندان با استاده از داده‌های فضاپیمای جونو حدس می‌زنند که این نوار تاریک ناشی از استوای مغناطیسی مشتری است. چند ماه پیش، این فضاپیما اولین مدل مغناطیسی مشتری را منتشر کرد که نمایش بی‌سابقه‌ای از میدان مغناطیسی استوایی مشتری بود.داده‌های اخیر جونو نشان می‌دهند که اعوجاج‌های پیچیده در میدان مغناطیسی مشتری ممکن است در مناطق کم‌عمق سیاره رخ دهند. داده‌های دانشمندان نیز این موضوع را تأیید می‌کند زیرا استوا به طرز شگفت‌انگیزی ساده است؛ اما پیچیدگی‌های بسیاری در یونوسفرِ میان استوا و قطب دیده می‌شود. این نشان دهندۀ پیچیدگی میدان مغناطیسی مشتری در این مناطق در مقایسه با زمین است.

دانشمندان از ۱۳هزار و ۵۰۱ تصویر منتشر شدۀ H_۳⁺ استفاده کردند. ثبت این عکس‌ها بیش از ۴۸ شب، بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۰، طول کشید. این تصاویر در مشاهدۀ سرعت تغییرات در میدان مغناطیسی پیچیدۀ عرض‌های میانی مشتری کمک می‌کنند. همچنین نشان می‌دهد که محل استوای مغناطیسی مشتری در طول ۱۵ سال ثابت باقی مانده است.