تلسکوپ هابل از ثمره برخوردی کیهانی تصویربرداری کرد
کهکشانی که در تصویر جدید هابل دیده میشود، شبیه گل سرخی است که آرام در حال چرخش در تاریکی کیهان است، اما در واقع حاصل وقوع تصادمی بسیار شدید و خشونت بار است. این کهکشان از شکل افتاده از برخورد بین دو کهکشان مارپیچی بر جای مانده است. برآورد میشود این برخورد حدود پانصد میلیون سال پیش رخ داده و کهکشان بر اثر آن هنوز هم در حال گیج خوردن است!
کهکشان NGC 3256 که در فاصله حدودا ۱۰۰ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی بادبان واقع است، تقریبا هم اندازه راه شیری ما و عضوی از ابرخوشه شجاع – قنطورس است. این کهکشان هنوز نشانههایی از گذشته پر آشوب خود را در دنبالههای درخشانش نشان میدهد که در اطراف کهکشان گسترش دارند. تصوری میشود این دنبالهها ۵۰۰ میلیون سال قبل در ابتدای برخورد دو کهکشانی ایجاد شدند که امروزه کهکشان NGC 3256 از آنها تشکیل شده است. در این دنبالهها ستارههای آبی جوان فراواناند، که در برخورد آشفته اما بارورکننده گاز و غبار متولد شدهاند.
هنگامی که دو کهکشان ادغام میشوند، ستارههای این کهکشانها به ندرت با یکدیگر برخورد میکنند، زیرا دارای فاصله زیادی از هم هستند، اما گاز و گرد و غبار کهکشانها برهمکنش چشمگیری دارند که نتیجه آن تماشایی است. روشنایی مرکز کهکشان نشان میدهد که NGC 3256 کهکشانِ ستارهفشان (starburst) قدرتمندی است میزبان تعداد بسیار زیادی از ستارههای نوزاد که به شکل گروهها و خوشههای ستارهای متولد میشوند. این ستارهها بیشتر در بخش فروسرخ دور طیف درخشان هستند؛ به همین سبب NGC 3256 به شدت در این طول موجها میدرخشد و در رده «کهکشانهای فروسرخ درخشان» طبقهبندی شده است.
این کهکشان به علت درخشندگی، نزدیکیاش به ما و جهتگیری آن، موضوع پژوهشهای بسیاری بوده است. ستاره شناسان میتوانند به راحتی قرص کامل و گاز و غبار آن را با تمام شکوه و جلالش مشاهده کنند. کهکشان NGC 3256 هدفی ایده آل برای تحقیق در مورد ستارهفشانهایی است که در ادغام کهکشانها شکل گرفتهاند و اهمیت خاصی برای درک بیشتر ما از خواص خوشههای ستارهای جوان در دنباله جزر و مدی این نوع کهکشانها دارد.
علاوه بر بیش از هزار خوشه ستارهای درخشان که منطقه مرکزی NGC 3256 را روشن میکنند، در این منطقه رشتههایی تیره از غبار نیز وجود دارد، همچنین قرصی بزرگ از گاز مولکولی که در اطراف دو هسته متمایز- بقایای دو کهکشان اولیه- میچرخد. یکی از هستهها تا حد زیادی پنهان است و صرفا در طول موجهای فروسرخ، رادیویی و پرتو ایکس قابل مشاهده است.
دو کهکشان اولیه غنی از گاز بودند و جرمهای مشابه یکدیگر داشتند، زیرا به نظر میرسد که تاثیراتی تقریبا برابر بر یکدیگر داشتهاند. صفحههای مارپیچی آنها دیگر متمایز نیستند؛ طی چند صد میلیون سال، هستههایشان نیز ادغام میشود و احتمالا این دو کهکشان در قالب یک کهکشان بزرگ بیضوی متحد میشوند.
تبلیغات
با ما صفحه اول گوگل را تجربه کنید خرید بک لینک ، بک لینک