افزایش عمق حضور انسان‌ در فضا با پایگاهی به دور ماه Reviewed by Momizat on . به نظر می‌­رسد منکران سفر به ماه دیگر نتوانند توقف سفرها را به مقصد ماه، در فهرست ایراداتشان نگاه دارند. ناسا به تازگی تصویری از برنامه‌هایش برای سفر به مریخ شا به نظر می‌­رسد منکران سفر به ماه دیگر نتوانند توقف سفرها را به مقصد ماه، در فهرست ایراداتشان نگاه دارند. ناسا به تازگی تصویری از برنامه‌هایش برای سفر به مریخ شا Rating: 0
شما اینجا هستید: خانه » اخبار نجوم » افزایش عمق حضور انسان‌ در فضا با پایگاهی به دور ماه

افزایش عمق حضور انسان‌ در فضا با پایگاهی به دور ماه

افزایش عمق حضور انسان‌ در فضا با پایگاهی به دور ماه

به نظر می‌­رسد منکران سفر به ماه دیگر نتوانند توقف سفرها را به مقصد ماه، در فهرست ایراداتشان نگاه دارند. ناسا به تازگی تصویری از برنامه‌هایش برای سفر به مریخ شامل حضور مجدد در ماه و مدارش را به نمایش گذاشته است. این سازمان در حال توسعه طرحی است که فرصت‌های تاز‌ه‌ای را برای حضور انسان در نواحی دورتری از مدار زمین مهیا می‌کند و فاصله حدود ۴۰۰ کیلومتری ایستگاه فضایی بین المللی را با سامانه جدیدی به بیش از سیصد و هشتاد هزار کیلومتر در مدار ماه خواهد رساند، به این معنی که به لحاظ بعد مسافت در حدود ۹۵۰ برابر عمق حضور انسان در فضای منظومه شمسی افزایش خواهد یافت. برای ماه­‌ها طرح قرارگیری یک مدارگرد به دور ماه زمین مورد مطالعه قرار گرفت و به تازگی ناسا برای دهه میلادی ۲۰۲۰/۱۴۰۰ برپایی «دروازه سکوی مداری ماه» («the Lunar Orbital Platform-Gateway») را نوید می­دهد.

بخش ‌های مختلف «دروازه سکوی مداری ماه»

این سامانه دست‌کم شامل یک موتور پیشران، یک واحد سکونت‌پذیر، یک واحد تدارکات و تجهیزات و دریچه‌های هوایی خواهد بود؛ این در حالی است که همچنان قابلیت‌های بیشتری در قالب‌های مختلف فنی و همکاری‌های علمی در دست بررسی است. بر اساس طرح، این تجهیزات با سامانه پرتاب فضایی ناسا و یا راکت‌‌های تجاری به فضا پرتاب خواهد شد و در فضا مونتاژ می‌شوند.

موتور پیشران مهم‌ترین قسمت این سامانه، قرار است چهار سال دیگر (حدود سال ۱۴۰۱) به فضا پرتاب شود. این سامانه از پیشرفته‌ترین پیشران‌های خورشیدی استفاده خواهد کرد که موجب ثبات و افزایش کارایی علمی و عملیاتی سامانه خواهد شد. همچنین در این سامانه ارتباطات مخابراتی قوی‌تر و قابل اطمینان‌تری به‌کار رفته است. با استفاده از سامانه لیزری می‌توان در قیاس با کانال‌‌های رادیویی رایج، حجم اطلاعات بیشتری را بین مبدأ و مقصد‌های مختلف مخابره کرد.

قسمت قابل سکونت این سامانه یک سال بعد در سال ۱۴۰۲ پرتاب خواهد شد که به‌طرز چشمگیری قابلیت علمی و پژوهشی دانشمندان را افزایش خواهد داد. سرنشینان این سامانه می‌توانند در هر مأموریت از ۳۰ تا ۶۰ روز در این سامانه مداری زندگی و کار کنند و این یعنی تحقیقات بیشتر و متنوع‌تری در مدار ماه انجام خواهند داد. همین‌طور در این سامانه شرایطی پیش‌بینی شده است تا امکاناتی را برای مأموریت‌هایی بر سطح ماه نیز داشته باشد.

علاوه بر همه این‌ها دریچه هوایی این سامانه به گونه‌ای طراحی شده است تا راهپیمایی‌های فضایی، مانور‌های وصل شدن بخش­‌های جدید به سامانه و فعالیت ‌های علمی با راحتی بیشتری انجام شود. همچنین یک واحد پشتیبانی برای تأمین منابع، برپایی تجهیزات علمی و ارتقا به فناوری‌های نوین در نظر گرفته شده است.

قرار است بر اساس پیشرفت‌های فنی موجود، این طرح یکی از طرح ‌های پیشرو در زمینه ماموریت‌های رباتیک بر سطح  و مدار ماه برای بازگشت انسان به ماه با اهداف تحقیقاتی و علمی باشد و شرایط را برای پیشروی در منظومه خورشیدی آماده کند

درباره نویسنده

تعداد نوشته ها : 1543
  • تبلیغات

    با ما صفحه اول گوگل را تجربه کنید خرید بک لینک ، بک لینک

  • ارسال یک دیدگاه

    بازگشت به بالا