منجمان به قلب ابرنواختری دست یافتند

دانشمندان با تهیۀ نقشۀ سه‌بعدی از قلب ابرنواختری به نتایج تازه‌ای دست پیدا کردند. ابرنواختر SN 1987A که از ۳۰ سال گذشته منفجر شده در حال انبساط و سرد شدن است. این ابرنواختر مورد مناسبی برای منجمان محسوب می‌شود تا بقایای این انفجار را با دقت بررسی کنند و اطلاعات بیشتری درباره شکل‌گیری عناصر و مولکول‌های موجود در آن به دست آورند. به‌تازگی گروهی پژوهشی از دانشگاه ویرجینیا با استفاده از داده‌های تلسکوپ آلما (ALMA سرواژۀAtacama Large Millimeter Array  به معنای آرایۀ میلی‌متری بزرگ آتاکاما) توانستند با مدل‌های کامپیوتری نقشۀ سه‌بعدی این رویداد را شبیه‌سازی کنند و اطلاعات جدیدی از ترکیبات شیمیایی موجود در قلب این ابرنواختر به دست آورند.

ابرنواخترها بسیار رمزآلود هستند و با اینکه از نحوه و علت انفجار در این ستاره‌ها شناخت کافی وجود دارد ولی هنوزآنچه در قلب این ابرنواخترها رخ می‌دهد و روندی که پس از انفجار طی می‌کنند مبهم است. گاز و غبار و همچنین اجرام دیگر مانع دید منجمان می‌شوند، به همین علت آنان نمی‌توانند بیشتر ابرنواخترهایی را که در کهکشان ما رخ می‌دهند ببینند.

ابرنواختر ۱۹۸۷A، که در ابرماژلانی بزرگ است، در فاصله ۱۶۳ هزار سال نوری از ما قرار دارد. دانشمندان چون محیط اطراف این ابرنواختر هنوز تأثیر چندانی بر آن نگذاشته است انتخابش کردند تا با آرایۀ تلسکوپ تداخل‌سنج آلما، در شیلی، قلب آن را در طول‌موج‌های بسیار کوتاه با حذف تداخل امواج پس‌زمینه بررسی کنند. سپس، با ایجاد نقشۀ سه‌بعدی از این داده‌ها توانستند جزئیات بیشتری دربارۀ عناصر و مولکول‌های موجود در آن به دست آورند. آنان دریافتند که علاوه بر نیتروژن، اکسیژن و کربن مولکول‌های پیچیده‌تری همچون کربن مونوکسید، ‌سیلیسیم مونوکسید و گوگرد مونوکسید طی ۳۰ سال پس از انفجار در مرکز آن تشکیل شده است. بی‌شک این اطلاعات به درک بیشتر از ابرنواخترها کمک می‌کند و روند تحول پس از انفجار را روشن‌تر می‌سازد.