چشمی هویگنس

این نوع عدسی چشمی از دو عدسی که یک طرف آن ها تخت و طرف دیگر شان انحناءدار است تشکیل شده است

.

سطح انحناء دار هر دو عدسی باید به سمت عدسی شیئی یا آینه اصلی تلسکوپ باشند . فاصله بین دو عدسی نیز به کمک رابطه ی ساده زیر محاسبه می گردد .

۲ / d = f1 + f2

فاصله ی کانونی عدسی میدان مضربی از فاصله ی کانونی عدسی چشمی است و این مضرب نیز تابعی از مقدار بزرگنمایی مورد نظر است یعنی دو عدسی با توجه به میزان بزرگنمایی مورد نیاز انتخاب می شوند .

در صورتیکه عدسی چشمی را درست طراحی کنیم ، خطای کما تا حد قابل ملاحظه ای کاهش خواهد یافت . آشکار شده است برای کار های ستاره شناسی نسبت ۶/۲ مناسب است . یعنی اگر فاصله ی کانونی عدسی چشمی یک اینچ باشد ، فاصله کانونی عدسی میدان ۶/۲ اینچ باشد .

فاصله راحتی چشم در این نوع چشمی در حدود ۲۵/۰ فاصله ی کانونی چشمی ، میدان دید آن در حدود چهل درجه و خطای وا پیچش تصویر نیز وجود ندارد .در زمان هویگنس ( دانشمند آلمانی که در سال های بین ۱۶۲۹ تا ۱۶۹۵ می زیست ) تنها تلسکوپ های شکستی مورد استفاده بودند و این نوع چشمی نیز عموما” برای همین نوع تلسکوپ ها استفاده می شود . چشمی هویگنسی از لحاظ خطای Lateral نسبت به چشمی رمزدن در وضعیت بهتری است و حتی می توان آن را طوری طراحی کرد که مقدار این خطا به صفر نیز برسد .