حیات در منظومه ی تراپیست ۱ چگونه خواهد بود؟

هنوز هیچکسی نمی  داند که آیا بر روی سیارات تازه کشف شده ی ستاره تراپیست ۱ TRAPPIST-1 حیات وجود دارد یا نه. دست کم به این زودی ها از وجود یا عدم وجود حیات در منظومه تراپیست ۱ اطلاعی پیدا نخواهیم کرد. اما این مانع از آن نیست که انسان دست از گمانه زنی بر دارد و درباره شکل ظاهری این سیارات و یا حتی امکان وجود حیات در آنها تخیل پردازی نکند. پژوهشگران بسیاری بر اساس قواعد زیست شناسی و فیزیک و نجوم، حدس های هوشمندانه ای درباره شکل احتمالی حیات در منظومه های فراخورشیدی طرح می کنند. حتی در منظومه خورشیدی ما نیز چیزهای بسیاری هست که نمی دانیم. اما دست کم سه چیز هست که می توانیم ادعا کنیم می دانیم.
۱. اطمینان داریم که در منظومه شمسی ، حیات به شکل زمینی آن تنها بر روی زمین وجود دارد.
به گزارش آکاایران: ۲. چند سیاره منظومه شمسی بسیار به زمین شبیه اند اما در عین حال به قدر کافی پیش شرط شکل گیری حیات در آنها وجود ندارد.
۳. پهنه کیهان پر است از ستاره هایی که بسیار به خورشید ما شبیه هستند.
مهمترین چیزی که از این سه واقعیت می توان نتیجه گرفت این است که وجود حیات، جایی در کیهان کاملا ممکن است. به عبارت دیگر وجود سیاراتی که قابلیت حیات داشته باشند به لحاظ نظری صد در صد محتمل است. همچنین می توان نتیجه گرفت که جستجوی حیات فرازمینی کاری بیهوده نیست. چون حیات فرازمینی مساله  اساسا ناممکنی نیست و از قضا بر اساس فاکت ها و واقعیت های سه گانه ای که ذکر شد کاملا هم ممکن است. اگر بر روی تراپیست ۱ حیات وجود داشته باشد و اگر این حیات ، حیات هوشمند باشد موجودات ساکن آن می توانند روی سیارات همسایه خود نیز جابجا شوند. دلیل آن هم واضح است. سیارات کشف شده در منظومه تراپیست ۱ بسیار به یکدیگر نزدیک هستند. دست کم در مقایسه با فاصله سیارات در منظومه شمسی. مقصود از جابجا شدن و سفر بین سیارات همسایه در منظومه تراپیست ، الزاما سفر نیست. حیات می تواند به صورت کاملا بدون برنامه ریزی در فضا پخش شود. این نظریه پان اسپرمیا Panspermia مشهور است.  بر اساس این دیدگاه، حیات در جایی به وجود نمی آید بلکه همواره در جهان هستی وجود داشته و بذرهای آن در سراسر جهان هستی پراکنده شده و مدام از نقطه ای به نقطه دیگر انتقال می یابد. مثلا در قالب برخورد سیارک ها به یک سیاره ممکن است بتوان رد حیات را پیگیری کرد. میکروارگانیسم هایی که روی یک سیارک وجود دارند ممکن است با برخورد سیارک به یک سیاره دوردست بتوانند شالوده حیات را جایی در فراسوی کیهان جابجا کنند. صرف نظر از منظومه ی شمسی ، با توجه به نزدیک بودن سیارات منظومه تراپیست ۱ به یکدیگر، این امکان بسیار محتمل تر است که حیات روی یک سیاره (به فرض وجود) به سایر سیارات مجاور سرایت کرده باشد. آبراهام لووب Abraham Loeb و ماناسوی لینگام Manasvi Lingam از دانشگاه کمبریج در هاروارد این موضوع را به لحاظ ریاضیاتی مورد بررسی قرار داده اند که چگونه ممکن است پان اسپرمیا در منظومه تراپیست ۱ رخ داده باشد. نتیجه این مطالعه دانشگاهی که در این لینک در دسترس است نشان می دهد که انتقال ماده بین سیارات منظومه تراپیست ۱ می تواند ۱۰۰ بار بیشتر از احتمال انتقال ماده از زمین به مریخ در منظومه شمسی باشد. زمان لازم برای سفر و همچنین امکان جابجایی حیات بین سیارات این منظومه بر اساس این مطالعه در حدود ۱۰۰ بار بیشتر از منظومه شمسی ماست. این اعداد و ارقام به هیچ عنوان دلیلی مبنی بر اثبات وجود حیات در سیارات منظومه تراپیست ۱ نیستند. شاید در دهه های آینده با به کار گیری تلسکوپ های پیشرفته تر بشر بتواند اطلاعات دقیقتری از آنچه که در کیهان می گذرد به دست بیاورد. اگر حیات جایی در دوردست های کیهان وجود داشته باشد می توان تصور کرد که این حیات ممکن است به نقاط دیگر کیهان نیز سرایت کرده باشد. این بدان معنی است که در این صورت حیات تنها در یک نقطه  متمرکز نشده است. تا زمانی که بشر ، تکنولوژی های لازم برای مشاهده دقیق تر از دوردست های کیهان در اختیار ندارد هیچ راهی جز گمانه زنی و بیان حدس های خود در اختیار نداریم. شاید در دهها سال یا صدها سال آینده بشر بتواند از وجود حیات در نقاط دیگر کیهان اطلاع پیدا کند و شاید هم کاملا برعکس، هیچ اثر و ردپایی از حیات لااقل در محدوده چند صد سال نوری پیدا نکند. در هر دو صورت همه چیز به نوعی ترسناک خواهد بود. چه ما در کیهان تنها باشیم و چه تنها نباشیم مساله ای است که درک و تحلیل آن به سادگی ممکن نیست.