گالیو گالیله

منجم و فیزیک دان ایتالیایی در ۱۵ فوریه ی ۱۵۶۴در پیزا به دنیا آمد او فرزند یکی از نجیب زاده گان فلورانسی بود که به موسیقی و ریاضیات علاقه داشت پدرش که ریاضی دان بود مایل بود فرزندش را به تحصیل طب بگمارد زیرا درآمدی که یک پزشک داشت بیشتر از یک ریاضیدان بود

او در سال ۱۵۸۱ که دوره ی تعالی فکری او بود وارد دانشگاه پیزا شد ام بر اثر یک حادثه ی عجیب تحصیلات او در زمینه ی طب نا تمام ماند وبه این صورت که در یکی از مراسم مذهبی در کلیسا با مشاهده ی چهل چراغی که در بالای سرش در نوسان بود توجه او را به خود جلب کرد متوجه شد که این نوسان ها در فاصله زمانی مشخصی ایجاد میشودوی برای تعیین زمان هر نوسان از نبض خود استفاده کرد او توانست زمان هر نوسان را تخمین بزند به دنبال این رویداد گالیله بر خلاف میل پدر به مطالعه ی هندسه مشغول شد در سال ۱۵۸۹به سمت استادی ریاضیات در دانشگاه پیزا منصوب شد گالیله هنگامی که مقام ثابتی را پیدا کرد در صدد آن بر آمد که بطلان فرضیه ارسطو را از طریق تجربه و هم از راه دلیل استنتاجی و ریاضی اثبات کند و ثابت کند که با کوپرنیک مخالفتی ندارد اما با مخالفت مردم روبرو شد و برای این که مقامات با نفوذ و عالی رتبه مزاحم او نشوند در دانشگاه پادوا مشغول به کار شد و در آن جا توانست بهترین کار علمی اش را انجام دهد .

گالیو گالیله استدلال های ریاضی خود را با استفاده از روش های هندسی یونان قدیم انجام داد گالیله با استفاده از روش های قدیمی و کهن شروع کرد و آن قدر پیشرفت کرد تا توانست مکانیک نوین را پایه گذاری کند بزرگ ترین نقش گالیله در تاریخ علم این بود که وی برای اولین بار حرکت را بر اساس الفاض ریاضی مطرح کرد و بیان داشت که هر تغییری را باید به صورت ریاضی بیان کرد روش تعلیم وتدریس گالیله دردانشگاه پادوا به قدری باعث شهرت وی گشت که بیشتر اشراف و بزرگان در صدد جلب وی به محافل خود برآمدند گالیله در پادوا از طریق مکاتبه ارتباط داشت گالیله در این زمان موفق به ساختن تلسکوپش شد و آن گاه دوربین خود را متوجه آسمان ساخت وی سرانجام در سال ۱۶۴۲ چشم از جهان فروبست.