مقدمه ای از منظومه ی شمسی Reviewed by Momizat on . در دوره هاي زماني يكسان ، جهان هاي ديگري كشف شدند كه بدور خورشيدهايشان در يك حركت دايره اي مي گردند. بعضي از اين نمونه ها در پيشرفت مطالعه اي كه منجر به پيشگويي در دوره هاي زماني يكسان ، جهان هاي ديگري كشف شدند كه بدور خورشيدهايشان در يك حركت دايره اي مي گردند. بعضي از اين نمونه ها در پيشرفت مطالعه اي كه منجر به پيشگويي Rating: 0
شما اینجا هستید: خانه » مقاله ها » مقدمه ای از منظومه ی شمسی

مقدمه ای از منظومه ی شمسی

در دوره های زمانی یکسان ، جهان های دیگری کشف شدند که بدور خورشیدهایشان در یک حرکت دایره ای می گردند.
بعضی از این نمونه ها در پیشرفت مطالعه ای که منجر به پیشگویی ما در مورد منظومه ی شمسی خود و کشف کردن منظومه های شمسی دیگر می شود مهم هستند.
منظومه ی شمسی ما شامل چهار قسمت کوچک است. جهان صخره ای شامل (عطارد، زهره، زمین، مریخ) که در مدارهای دایره ای شکلی سریع و نزدیک به خورشید در حرکتند(می چرخند)
در بخشی دورتر چهار سیاره ی گازی مشتری، زحل ، اورانوس و نپتون قرار گرفته اند. همه ی اینها از هسته ی سنگی که از گاز و یخ احاطه شده است ساخته شده اند. این غولهای گازی دارای اتمسفر غلیظ(ضخیم) و حلقه های دایره ای (حلقه هایی که بصورت دایره وار دور سیاره را فرا گرفته اند.) و خانواده ای از قمرهای یخی هستند.
بین سیارات داخلی خاکی و سیارات غولی گازی بیرونی یک کمربند از دهها هزار سیارکهای سنگی که منبع و منشا شهاب سنگها هستند قرار دارند. کمربند سیارک های سنگی در لبه ی بیرونی کمربند حیات منظومه قرار گرفته اند. نام این کمربند کویی پر است که یک باند پهن از شهاب ها(ستارگان دنباله دار)را بدور خورشید پدید می آورد.
سر چشمه ی دوره ی طولانی ستارههای دنباله دار وابسته به موقعیت گودال عمیقی که داخل یا درون منظومه ی شمسی است. مدار همه ی سیارات بدور خورشید در یک جهت یکسان و تقریبا مسطح است. خورشید نیز خودش به آرامی در جهت یکسان بدور خودش می چرخد.این بخشی از حرکت زاویه ای خورشید است.سیارات و اجسام کمربند کویی پر باقیمانده ی سحابی خورشیدی و دایره ای چرخان از گاز و غبار هستند که منظومه ی شمسی را در حدود ۴.۶ میلیارد سال پیش شکل دادند.

1EA_25
تکه های ابرهای سرد که به دنبال ستاره ی دنباله دار هستند هیچ گاه از ستاره های دنباله دار پیشی نمی گیرند و هیچ گاه به طرف سیارات از مسر خود منحرف نمی شوند، بلکه در یک جهت حرکت می کنند.
در میان دوازده عدد از ماههای منظومه ی شمسی ، هفت عدد از آنها بزرگ و برجسته اند. ماه زمین، چهار قمر گالیله ای از مشتری (آیو،اروپا،گانیمد،کالیستو)، تیتان از زحل و تریتون از نپتون.این قمرها بیشتر از ۲۷۰۰ کیلومتر ضخامت دارند و آنها همگی از پلوتو بزرگترند. دو تا از آنها (گانیمد و تیتان) در حقیقت از بعضی از سیارات بزرگترند. عطارد و تیتان دارای یک اتمسفر متراکم(غلیظ) هستند مانند زمین. ماه زمین خشک و بی آب و دارای سطح سنگی است. وقتیکه ماه زمین شکل گرفت گرمای استثنایی و بیش از حد باعث شد آب و عناصر بخار شدنی دیگر بخار شوند تا شکل واقعی آن (شکل سنگلاخی) بوجود آید.قلمرو قمرهای  غول پیکر سیارات بیرونی بمراتب زیاد از خورشید دور است.وقتی که بعضی از قمرها در بیرون منظومه ی شمسی حضور دارندبصورت جامد یخ زده هستند اما تعدادی از آنها با سایش و اصطکاکی که از کشند متناوب حاصل از جسم جامد دور از آنها بوده است گرم شده بودند. این ذخیره ی انرژی درونی به قدر کافی شدید هست تا فعالیت زمین شناسی این قمرها را تحت تاثیر قرار دهد.یک جهان منحصر به فرد در اروپا کوچکترین قمر از چهار قمر گالیله ای مشتری وجود دارد. نشامه ها (علامتها ) حاکی از وجود اقیانوسی عمیق از آب مایع در زیر یخ های قشر اروپا است،همچنین وجود آب مایع و انرژی در حال گردش و احتمال وجود حیات در اروپا وجود دارد.
منبع : کتاب Cosmic Horizons  – گروه ترجمه پارس
پارس اسکای

 

درباره نویسنده

تعداد نوشته ها : 1543
  • تبلیغات

    با ما صفحه اول گوگل را تجربه کنید خرید بک لینک ، بک لینک

  • دیدگاه (1)

    ارسال یک دیدگاه

    بازگشت به بالا