شما اینجا هستید: خانه » اجرام آسمانی (برگه 8)

خورشید نزدیکترین ستاره به ما

در آسمان ما به جز ماه و هشت سیاره منظومه شمسی, خورشید ستاره ای است درست شبیه بقیه ستاره های آسمان. فقط نزدیکی آن به زمین است که برای اختر شناسان امکان بررسی ماهیت و رفتار ستاره ها را از نزدیک فراهم کرده است. آنها با فرستادن ماهواره هایی به فضا, برای انجام رصدهای متناوب و مکرر, به بررسی جزئیات سطح خارجی آن و همچنین ساختار درونی اش میپردازند. ستاره ما- که یک ستاره نسل دوم معمولی است- وزنی حدود دو هزار تریلیون ...

ادامه نوشته

تک رقصندگان کائنات

در سال 1951 شواهدی به دست آمد که رقصندگان آواره ای مشغول نمایش های تک نفره در گستره فضای میان کهکشانی (فضای بین کهکشان ها) هستند ؛ فضایی که تصور می شد صرف نظر از ملکول های اتفاقی و پراکنده گاز و غبار خلأ است. یک اختر شناس سوئیسی به نام فریتز زوییکی گزارش داد ...

ادامه نوشته

سیارک

اجرامی صخره ای با شکل کروی یا نامنظم اندازه کوچکتر از سیاره وبدون جو که بیشتر در مدارهایی بیضوی بین مدار مریخ و مشتری وعموما"خارج از صفحه منظومه شمسی بدور خورشید می چرخند. سیارکهایی که به خورشید نزدیکترند از جنس صخره وسنگ (ترکیبات سیلیکاتی) وسیارکهای دورتر از ترکیبات کربنی هستند.اولین وبزرگترین سیارک کشف شده بانام سرس با ابعاد 960*930 کیلومتر در سال 1801توسط گیوسپه پیازی در ایتالیا کشف گردید.بیشتر سیارکها د ...

ادامه نوشته

سیاره کوتوله

رده جدیدی از اجرام منظومه شمسی که توسط انجمن بین المللی ستاره شناسی در سال 2008 میلادی تعریف شده است .بطور کلی سیاره‌ی کوتوله به جسمی گفته می‌شود که چهار شرط زیر را داشته باشد: - در مداری به دور خورشید بگردد. - جرم کافی برای رسیدن به تعادل هیدرواستاتیک داشته باشد و شکل آن تقریبا" کروی باشد. - توانایی پاکسازی اجرام موجود در اطراف یا نزدیکی مدار خود را نداشته باشد. - قمر جسمی دیگر نباشد. اعضای این گروه تا سال ...

ادامه نوشته

ستاره دنباله‌دار

ستارگان دنباله‌دار اجرام آسمانی هستند که گه ‌‌گاه در آسمان ظاهر می‌شوند. هر ستاره دنباله‌دار از یک مسیر نورانی و دنباله‌ای طویل تشکیل شده است که سر آن ممکن است به بزرگی خورشید و دم آن در حدود چندین صد میلیون کیلومتر بوده باشد. نگاه اجمالی روزگاری همین که ستاره دنباله‌داری در آسمان پیدا می‌شد، مردم از ترس به خود می‌لرزیدند. آنان می‌پنداشتند که ستارگان دنباله‌دار پیکها و علائم بلا هستند و رسیدن بلا و وبا ، یا ...

ادامه نوشته

شهاب‌وارها

اجسام جامد و ریز دیگری به اندازه ته سنجاق هستند، در فضا دیده می‌شوند. اکثرا گروهی از این شهابها به طرف زمین حرکت کرده و در جو آن به دام میدان مغناطیسی حاکم بر کره زمین می‌افتد. در اثر برخوردشان در فاصله ۱۵۰ کیلومتری جو زمین و در اثر اصطکاک آن ، جسم سوخته و غبار آن به طرف زمین سقوط می‌کنند. نور حاصل شده از این برخورد را به نام شخانه می‌نامند. در واقع می‌شود اظهار کرد هر ساله چندین صد تن از غبار شخانه بر سطح ...

ادامه نوشته

سیاره زحل

زحل از جنبه‌های زیادی شبیه مشتری است، جز اینکه در اطراف آن چندین حلقه شگفت انگیز وجود دارد. جرم زحل ، صد بار بیش از جرم زمین است. و لی تقریبا تمام ماده آن به شکل گاز است و صخره‌ای نیست. لایه‌های ابری جو آن مانند ابرهای مشتری واضح نیستند. اما وجودشان حتمی است. ده قمر در اطراف زحل وجود دارد. قطر یکی از آنها که تیتان نامیده می‌شود، حدود 6000 کیلو متر است. از این رو بزرگترین قمر در منظومه شمسی به حساب می‌آید. ت ...

ادامه نوشته

زهره (ونوس)

نگاه اجمالی زهره یکی از سیاره‌هایی است که می‌توان آن را به آسانی در آسمان پیدا کرد. زهره گاهی 'ستاره شام' نامیده می‌شود. این سیاره درخشان بیش از هر سیاره دیگر ، به زمین نزدیک می‌شود و در نزدیکترین نقطه به 42 میلیون کیلومتری ما می‌رسد. در روشنترین حالت ، پس از ماه ، درخشنده‌ترین جرم آسمانی است. هنگام طلوع خورشید در مشرق دیده می‌شود و هنگام غروب خورشید در مغرب. شعاع زهره نزدیک به 6100 کیلومتر و چگالی آن 501 گ ...

ادامه نوشته

مشتری،غول منظومه شمسی

مشتري پنجمين سياره در منظومه شمسي است. ميانگين فاصله آن از خورشيد معادل 778.570.000 کيلومتر يعني بيش از پنج برابر فاصله زمين تا خورشيد است. ستاره شناسان باستان اين سياره را به ياد پادشاه خدايان رومي، ژوپيتر ناميدند. مشتري بزرگترين سياره در منظومه شمسي است. قطر آن حدود 143000 کيلومتر، بيش از 11 برابر قطر زمين و حدود يک دهم قطر خورشيد است. براي پر کردن حجم اين سياره غول پيکر به 1000 عدد سياره زمين نيازست. وقت ...

ادامه نوشته

سحابی جغد

سحابی سیاره نمای جغد (به انگلیسی: Owl Nebula) یا Messier ۹۷ یا NGC ۳۵۸۷ با فدر ظاهری 9.9 که ساختمانی سه لایه دارد در صورت فلکی دب اکبر جای گرفته است. از آنجاییکه این سحابی مانند بقیه سحابی های سیاره ای، در ناحیه اکسیژن 3 بار یونیده با رنگ سبز بیشتر میزان تابش را دارد در ناحیه دیدگانی این طیف دارای درخشندگی بیشتری است. تاریخ پی یر مچین (Pierre Mechain) این سحابی را در سال 1781 میلادی کشف نموده است.در سال 186 ...

ادامه نوشته
بازگشت به بالا